NL FR

Over verlies en afscheid nemen

Mijn speelkameraadje van weleer, Lou, mijn lieve neef ♡ is niet meer. Net geen 48 werd hij. Kanker ging verwoestend te keer. In wat de fleur van zijn leven moest zijn, moest hij ons verlaten.

Als kind was hij mijn speelkameraadje en nu nog herinner ik me goed dat ik naar hem opkeek. Open, sociaal, zelfzeker, behulpzaam en alles ging bij hem als vanzelf.
Terwijl ik mijn weg via bochten en omwegen vond, leek bij hem alles via een mooie rechte lijn te lopen.
Door zijn open, sociale en sterke karakter realiseerde hij alles met een blijkbaar ongelooflijk gemak, met een joie de vivre die hem typeerde. Altijd was er die grote, mooie lach. Die mooie lach zag ik vorige week nog toen ik hem het laatste zag. Zelfs toen hij het zo moeilijk had, bleef hij lachen, bleef hij positief. Altijd straalde hij een enorme mentale kracht uit. Een kracht die hem veel goeds bracht in zijn leven, een unieke kracht maar die het niet kon winnen van het hoger doel. Rust zacht, lieve Lou ♡

Wat ik van hem leerde, is dat hoe moeilijk de situatie ook is, hoe hard een verdict ook kan zijn, het een kunst is om te genieten van elke moment die je krijgt.  Want dat deed hij, genieten, samen met diegenen die hem zo dierbaar waren. Daar bewonder ik hem voor, voor die levensenergie die hij tot het einde toe had.

Verspil daarom geen minuut aan onbenulligheden, draag zorg voor jezelf en voor diegenen die je graag ziet, leef je leven en doe het NU, morgen kan het te laat zijn!

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten